မေန႔ကအတုိင္းပါပဲ ငွက္ငယ္
ဒီေန႔ဟာ ေခါက္ရုိးက်ိဳးလုိ႔
ေရႊဂဲတုိ႔အိမ္ေရွ႕မွာ
ေဒၚဘုမတုိ႔ ရန္ျဖစ္ၾကေသးတယ္။
အဲသည္ေန႔က
ေဒၚတင္မာျပံဳး ထမင္းခ်က္တာ မေကာင္းဘူး
ထုံးစံအတုိင္းပဲ စားလုိက္ၾကတယ္။
ငွက္ငယ္ေရာ ပီေက ၀ါးေသးသလား
နင္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္မွာစုိးလုိ႔ ေထြးမထုတ္တာ ဆုိတဲ့
ပီေကနံ႔သင္းတဲ့ နင့္ရဲ့အသံေလး
ကမ္းနားလမ္းမွာ က်ေပ်ာက္သြားတယ္
နင္ျပန္ေတြ႔ရင္ ထပ္အသုံးျပဳပါ ငွက္ငယ္
တစ္သက္လုံးဆုိတဲ့ စကားတစ္ခြန္း
အေဆာင္ေရွ႕က မယ္ဇလီပင္ၾကီး သိရဲ့။
ဘၾကီးေအာင္မ်ား ၀င္စားေလေရာ့လား။
မေက်နပ္ဘူး ငွက္ငယ္
ငါ့ကုိလွည့္စားတဲ့ နင္နဲ႔
ထမင္းခ်က္မေကာင္းတဲ့ ေဒၚတင္မာျပဳံးကုိ
ငါမုန္းတယ္
ငါ့ကုိ ဆာေလာင္မႈေတြနဲ႔ ခ၀ါခ်ေနတယ္။
ဟုိးမွာ ေတြ႔လား ငွက္ငယ္
ေႏြရာသီဟာ လာျခင္းမေကာင္းဘူး
နင့္ရဲ့ပန္းမ်က္ေစာင္းမွာ
ဗ်တ္ေစာင္းတုိ႔ ေထာင္းေထာင္းေၾကသြား။
ေပးခ်က္နဲ႔ေမးခ်က္မကုိက္တဲ့ ပုစာၦတစ္ပုဒ္ကုိ
အေျဖထုတ္ဖုိ႔ ၾကိဳးစားရင္း
အလဲလဲအကြဲကြဲ ေလာကဓံမွာ
ေရစုန္ေရဆန္ဆုိတာ ဘာထူးဆန္းလုိ႔လဲ။
ေႏြမုိးေဆာင္း
ဘယ္ေတာ့မွမေျပာင္းတဲ့ အလြမ္းမုတ္သုန္
ဒီလူအေပၚမွာ အုပ္ဆုိင္း
ရင္ခြင္တစ္ျခမ္းလုံး တုိက္စားသြားစမ္း
ဘာကုိမွမလြမ္းခ်င္ေတာ့ဘူး။
မေကြးမွာ မုိးေတြရြာေတာ့
အေတြးက ငွက္ငယ္ကုိလြမ္းတယ္
အား....ခ်မ္းလုိက္တာ။
အဲဒိညက မ်က္ရည္ေတြ
ကန္႔လန္႔စီးတဲ့ ည ။
ဒုကၡေ၀ ျမစ္တစ္စင္းေပၚ
ဘ၀က ေျခေခ်ာ္က်ခဲ့ေပါ့။
အားလုံးကုိေမ့ဖုိ႔ဆုိရင္
ငွက္ငယ္ရဲ့အနမ္းေတြကုိသာ ေမာ့ေသာက္လုိက္ခ်င္တယ္။
ဒိထက္ေတာ့
ေမွာက္ရက္မလဲေတာ့ဘူး။
နင္ဟာ
ေမွ်ာ့တစ္ေကာင္ပါ ငွက္ငယ္
နင့္စုပ္ခ်က္ေတြနဲ႔
ငါေတာ့ အားျပတ္ေတာ့မယ္။
ရင္ခြင္မွ ေျခရာပါ
ေဟာဒိေကာင္ ရင္ခြင္
ၿပဲၿပဲစင္ေအာင္ ေလွ်ာက္စမ္း
မေၾကာက္စတမ္းေပါ့၊
ငါဆုိတဲ့ေကာင္က
နင့္ရဲ့ ဥေပကၡာေလာက္
ဘယ္အရာကုိမွ ဒူးမေထာက္ခဲ့ပါဘူး။
အခ်စ္ဆုိတာ
နင္၀ါးေနက် ပီေကလုိလား
အခုခ်ိန္မွာ
ဘယ္ဆုိဘာမွ အသုံးမက်ေတာ့ဘူးကြယ္။
ဖိန္႔ဖိန္႔တုန္ေအာင္ ခ်စ္ရတဲ့ေကာင္မေလးေရ
ေရကုန္ေရခမ္း လြမ္းတယ္ကြယ္........။
လြမ္းေနာင္
ဒီေန႔ဟာ ေခါက္ရုိးက်ိဳးလုိ႔
ေရႊဂဲတုိ႔အိမ္ေရွ႕မွာ
ေဒၚဘုမတုိ႔ ရန္ျဖစ္ၾကေသးတယ္။
အဲသည္ေန႔က
ေဒၚတင္မာျပံဳး ထမင္းခ်က္တာ မေကာင္းဘူး
ထုံးစံအတုိင္းပဲ စားလုိက္ၾကတယ္။
ငွက္ငယ္ေရာ ပီေက ၀ါးေသးသလား
နင္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္မွာစုိးလုိ႔ ေထြးမထုတ္တာ ဆုိတဲ့
ပီေကနံ႔သင္းတဲ့ နင့္ရဲ့အသံေလး
ကမ္းနားလမ္းမွာ က်ေပ်ာက္သြားတယ္
နင္ျပန္ေတြ႔ရင္ ထပ္အသုံးျပဳပါ ငွက္ငယ္
တစ္သက္လုံးဆုိတဲ့ စကားတစ္ခြန္း
အေဆာင္ေရွ႕က မယ္ဇလီပင္ၾကီး သိရဲ့။
ဘၾကီးေအာင္မ်ား ၀င္စားေလေရာ့လား။
မေက်နပ္ဘူး ငွက္ငယ္
ငါ့ကုိလွည့္စားတဲ့ နင္နဲ႔
ထမင္းခ်က္မေကာင္းတဲ့ ေဒၚတင္မာျပဳံးကုိ
ငါမုန္းတယ္
ငါ့ကုိ ဆာေလာင္မႈေတြနဲ႔ ခ၀ါခ်ေနတယ္။
ဟုိးမွာ ေတြ႔လား ငွက္ငယ္
ေႏြရာသီဟာ လာျခင္းမေကာင္းဘူး
နင့္ရဲ့ပန္းမ်က္ေစာင္းမွာ
ဗ်တ္ေစာင္းတုိ႔ ေထာင္းေထာင္းေၾကသြား။
ေပးခ်က္နဲ႔ေမးခ်က္မကုိက္တဲ့ ပုစာၦတစ္ပုဒ္ကုိ
အေျဖထုတ္ဖုိ႔ ၾကိဳးစားရင္း
အလဲလဲအကြဲကြဲ ေလာကဓံမွာ
ေရစုန္ေရဆန္ဆုိတာ ဘာထူးဆန္းလုိ႔လဲ။
ေႏြမုိးေဆာင္း
ဘယ္ေတာ့မွမေျပာင္းတဲ့ အလြမ္းမုတ္သုန္
ဒီလူအေပၚမွာ အုပ္ဆုိင္း
ရင္ခြင္တစ္ျခမ္းလုံး တုိက္စားသြားစမ္း
ဘာကုိမွမလြမ္းခ်င္ေတာ့ဘူး။
မေကြးမွာ မုိးေတြရြာေတာ့
အေတြးက ငွက္ငယ္ကုိလြမ္းတယ္
အား....ခ်မ္းလုိက္တာ။
အဲဒိညက မ်က္ရည္ေတြ
ကန္႔လန္႔စီးတဲ့ ည ။
ဒုကၡေ၀ ျမစ္တစ္စင္းေပၚ
ဘ၀က ေျခေခ်ာ္က်ခဲ့ေပါ့။
အားလုံးကုိေမ့ဖုိ႔ဆုိရင္
ငွက္ငယ္ရဲ့အနမ္းေတြကုိသာ ေမာ့ေသာက္လုိက္ခ်င္တယ္။
ဒိထက္ေတာ့
ေမွာက္ရက္မလဲေတာ့ဘူး။
နင္ဟာ
ေမွ်ာ့တစ္ေကာင္ပါ ငွက္ငယ္
နင့္စုပ္ခ်က္ေတြနဲ႔
ငါေတာ့ အားျပတ္ေတာ့မယ္။
ရင္ခြင္မွ ေျခရာပါ
ေဟာဒိေကာင္ ရင္ခြင္
ၿပဲၿပဲစင္ေအာင္ ေလွ်ာက္စမ္း
မေၾကာက္စတမ္းေပါ့၊
ငါဆုိတဲ့ေကာင္က
နင့္ရဲ့ ဥေပကၡာေလာက္
ဘယ္အရာကုိမွ ဒူးမေထာက္ခဲ့ပါဘူး။
အခ်စ္ဆုိတာ
နင္၀ါးေနက် ပီေကလုိလား
အခုခ်ိန္မွာ
ဘယ္ဆုိဘာမွ အသုံးမက်ေတာ့ဘူးကြယ္။
ဖိန္႔ဖိန္႔တုန္ေအာင္ ခ်စ္ရတဲ့ေကာင္မေလးေရ
ေရကုန္ေရခမ္း လြမ္းတယ္ကြယ္........။
လြမ္းေနာင္
0 comments:
Post a Comment